Het gebruik van kruiden is zo oud als de mensheid. Waar de geneeskrachtige werking vroeger eerder per toeval werd ontdekt, kunnen sinds het einde van de 19de eeuw de werkzame bestanddelen scheikundig aangetoond en zelfs geïsoleerd worden. De werking van de planten kan nu verklaard worden aan de hand van de vastgestelde inhoudsstoffen. Steeds meer mensen zijn opnieuw op zoek naar een ietwat verloren gegane kennis en voelen zich aangetrokken tot een natuurlijk alternatief.
Fytochemie
De wetenschap concentreerde zich vooral op het 'belangrijkste', meest werkzame bestanddeel van de plant, de rest werd beschouwd als nutteloze ballast. Zo is morfine een voorbeeld van een sterk pijnstillende stof die we in Papaver Somniferum terugvinden. De ballast werd verwijderd en vervolgens werden de werkzame stoffen synthetisch nagemaakt, op deze manier zijn veel moderne geneesmiddelen ontstaan. Zonder de verzachtende ballaststoffen zijn deze middelen veel geconcentreerder, maar ook meer risicovol. Klassieke geneesmiddelen moeten met de nodige voorzichtigheid en enkel op voorschrift van een arts gebruikt worden.
De moderne fytotherapie
In deze kruidkunde richt men zich opnieuw op het geheel van de plant. Hiermee wil ik zeggen dat kruiden of hun extracten nog alle inhoudsstoffen van de plant bevatten, zowel de werkzame bestanddelen als de ballaststoffen. Deze stoffen werken samen en hebben een ander effect dan wanneer een afgezonderd bestanddeel gebruikt wordt. Met kruiden heb je minder snel resultaat, maar het lichaam krijgt de kans om mee te helpen. Zo bouwt het lichaam een eigen weerstand op en verliest het op deze manier zijn zelfgenezend vermogen niet.
In de fytotherapie kan je werken met een aftreksel, kruidenpoeder, droogextract, sap, siroop, zalf en crème. Er zijn veel gestandaardiseerde kruidenpreparaten op de markt, waarvan de meerderheid voedingssupplementen worden genoemd om zo dure controles te ontwijken. Dit betekent dat niet alle 'natuurlijke' producten even betrouwbaar zijn! Sommige bevatten het actieve bestanddeel zelfs helemaal niet, andere bevatten slechts één actief bestanddeel waardoor eigenlijk niet meer kan gesproken worden over fytotherapie. De samenstellingen zijn ook niet altijd even goed. Dit is waarom ik liever met de kruiden zelf aan de slag ga.
Farmacologie versus fythotherapie
Deze 2 hebben toch één grote gelijkenis, beiden gaan ze planten bestuderen en gebruiken voor medicinale doeleinden. Zo financiert de farmaceutische industrie jaarlijks expedities naar afgelegen streken, om nieuwe planten te ontdekken. Deze industrie erkent wel de geneeskrachtige eigenschappen van planten, maar brengen (doordat ze deze planten niet kunnen patenteren) de kruidkunde in diskrediet. Het grootste verschil is dat ze in de farmacologie de werkzame bestanddelen gaan afzonderen, om deze daarna synthetisch na te maken. Deze geconcentreerde vorm zorgt voor een snelle en krachtige werking, zonder actieve medewerking van het lichaam.
Homeopathie versus fytotherapie
Homeopathie maakt gebruik van verdunningen, er zijn geen moleculen van de oorspronkelijke grondstof aantoonbaar. Homeopaten zijn er van overtuigd dat de eigenschappen van het sterk verdunde product doorgegeven wordt aan het oplosmiddel. Fytotherapie maakt enkel gebruik van plantenextracten waarvan de actieve inhoudsstoffen wel degelijk aantoonbaar zijn. Waar homeopathie een energetische visie heeft, heeft fytotherapie een materiële visie.
opgepast:
kruiden zijn niet altijd ongevaarlijk, laat jou voor het gebruik van kruiden steeds adviseren door een specialist.
(Vind je dit artikel interessant, deel gerust.)
Comments